Crkve i manastiri

Crkva Svetog Marka na Tašmajdanu jedan je od najpoznatijih i najprepoznatljivijih simbola Beograda. Nešto južnije od sadašnjeg zdanja, nalazio se do početka Drugog svetskog rata prvobitni istoimeni hram izgrađen u doba kneza Miloša Obrenovića. Radovima na izgradnji ove male crkve, kao i dvorske crkve i kneževog konaka u Topčideru, rukovodio je prvi veliki graditelj u obnovljenoj Srbiji Hadži-Nikola Živković. Crkvica je stradala u nemačkom bombardovanju Beograda 1941, a prethodno su, 1930. godine, poznati beogradski arhitekti braća Petar i Branko Krstić, profesori Arhitektonskog fakulteta, izradili projekat po kome je sagrađeno sadašnje zdanje Markove crkve u potpunosti završeno 1948. godine kada je izvršeno i osvećenje hrama. Reč je o monumentalnoj građevini projektovanoj u duhu srpskog srednjovekovnog graditeljstva po ugledu na manastir Gračanicu, zadužbinu kralja Milutina, ali mnogo većih razmera i sa spoljašnjim zidovima od prirodnog materijala u dve boje.

Iznad ulaznih vrata na spoljnoj fasadi nalazi se mozaik - ikona Svetog apostola i evangeliste Marka, delo Veljka Stanojevića. Ikonostas hrama, po projektu arhitekte Zorana Petrovića, urađen je u mermeru, a ikone na njemu u tehnici mozaika delo su akademskog slikara Đure Radlovića. Uz južni zid hrama, desno od ulaza, nalazi se grobnica cara Stefana Dušana u koju su položene njegove mošti prenete iz manastira Svetih Arhanđela kod Prizrena U kripti je nekoliko grobova prenetih iz prvobitnog hrama, kao i grob patrijarha Germana. Tu počivaju i posmrtni oostaci kralja Aleksandra Obrenović i kraljice Drage Mašin i još nekoliko pripadnika porodice Obrenović.

Manastir Svetog Stefana u Slancima jedini je aktivni metoh Hilandara u Srbiji. Od 15. do 17. veka bio je poznat kao „stari manastir“, a narodno predanje vezuje ga za dinastiju Nemanjića, pri čemu postoje dve verzije. Po jednoj, osnovao ga je Sveti Sava početkom 13. stoleća pa izvor u blizini manastira nosi ime ovog sveca. Prema drugoj, ktitor je bio kralj Dragutin krajem 13. veka. Manastir je doživeo napredak za vreme despota Đurđa Brankovića. Tada je u čast krsne slave Brankovića počeo da praznuje svetog arhiđakona Stefana, a prethodno je bio posvećen Vavedenju Presvete Bogorodice. U slanačkom manstiru nalazi se kopija Bogorodice Trojeručice, najveće hilandarske svetinje. Manastirski kompleks zaštićen je kao spomenik kulture i arheološko nalazište.

Ruski hram Svete Trojice na Tašmajdanu, sa istočne strane Markove crkve, izgrađen je krajem 1924. godine po projektu V. V. Staševskog i sa karakterističnim dekorativnim elementima ruske crkvene arhitekture. Ikonostas je izradio knez Mihail Sergejevič Putjatin, a živopis baron Mejndorf. Hram je bogat relikvijama, naročito ikonama i ćivotima. U njemu je  sahranjen general Vrangel, jedan od istaknutih belogardejskih komandanata koji je, doživevši poraz posle Oktobarske revolucije u Rusiji, našao utočište u Kraljevini Jugoslaviji. Februara 1945. ova ruska crkva u Beogradu postala je Podvorje Moskovskog Patrijathata.

Crkva Svetog Stefana u Velikom Selu podignuta je 1834. od materijala srušenog manastira u Slancima. Dve godine kasnije u krugu crkve izgrađena je i škola.

Hram Svetog cara Konstantina i carice Jelene u Ovči rumunska je pravoslavna crkva. Prvobitno je, početkom 20. veka izgrađena od zemlje i cigle i pokrivena trskom. Današnja je nastala između 1931. i 1933. godine. Sagrađena je u grčko-vizantijskom stilu, sa tri kupole, a ima četiri zvonika od kojih dva potiču od stare crkve,

Crkva Svetog apostola i evangeliste Luke u Krnjači jedna je od novijih, Njene temelje osveštao je 2001. patrijarh Pavle. Projekat je uradio arhitekta Predrag Ristić po ugledu na stare srpske crkve u srpsko-vizantijskom stilu.

Crkva Svetih apostola Petra i Pavla u Kotežu - nalazi se u centralnom delu ovog naselja na lovoj obali Dunava. Po projektu arhitekte Ljubice Bošnjak izgrađena je u raško-vizantijskom stilu 2009. godine prilozima vernika i uz veliku podršku Gradske opštine Palilula.

Hram sabora srpskih svetitelja na Karaburmi osveštao je patrijarh German 13. novembra 1988. godine. Živopis u hramu donacija je umetnika Dragomira Marunića i Nikole Lubardića koji su 1996. uradili i ikone na ikonostasu.

Crkva prenosa moštiju svetog oca Nikolaja u Borči izgrađena je 1798. godine na mestu nekadašnje kapele, a posvećena je svetom ocu Nikoli, zaštitniku alasa i moreplovaca. Pre pola veka hram je stradao u požaru, a nova crkva je sagrađena uz veliko učešće parohijana.

Crkva Svetog oca Nikole u Višnjici podignuta je 1838. godine, deceniju pre škole, pa je u tom periodu bila i učionica za višnjičke đake. Freskoopisana je pre dvadesetak godina.

Rimokatolička crkva Uzvišenje svetog Križa nalazi se u Borči. Sadašnja crkva je izgrađena o trošku župe, a posvećena je 24. septembra 1905.godine. Crkva je u celosti renovirana do 2011. godine.

Mesdžid i džemat, zajednica muslimana se nalazi u Borči. Prvo organizovanje džemata od strane muslimanskih vernika na području Palilule počelo je 2004. godine u Borči.